Mongolia to pierwsze państwo podbite przez Sowietów.
Mongołowie w XVII w. zostali podbici przez Mandżurów i włączeni do ich chińskiego imperium. Ten stan trwał do początków XX w. Religią Mongołów był początkowo szamanizm, ale w XVI w. nawrócili się na buddyzm tybetański, zwany niekiedy lamaizmem. Przyjęcie buddyzmu spowodowało zupełną zmianę stylu życia oraz mentalności narodu. Z wojowników stali się pacyfistami.
Porzucili ćwiczenia wojskowe nad rzecz medytacji. Mongolia stała się krajem teokratyczno-feudalnym, niesłychanie konserwatywnym, w zupełności odciętym od zmieniającego się świata. Ludność liczyła ok. 700 tys. z czego ok. 100 tys. było lamami. Oznacza to, że co najmniej 1/3 dorosłej męskiej populacji to lamowie. Miało to zasadnicze znaczenie dla rozwoju kraju, jako że ich udział w tworzeniu dóbr gospodarki kraju był nieznaczny, natomiast klasztory były chętnie obdarowywane wszelkiego rodzaju daninami. Dodatkowo wielu Mongołów pielgrzymowało do Tybetu, wioząc tam różne produkty jako dary, w tym także złoto i srebro, co zubożało kraj.
Niemniej, kiedy w październiku 1911 r. wybuchła rewolucja w Chinach, w tym samym miesiącu Mongołowie wybrali swojego przywódcę religijnego Bogdo Chana, który jednocześnie został głową państwa jako chan. 1 grudnia 1911 r. Mongolia ogłosiła niepodległość. Jednakże Chiny nie uznały niepodległości Mongolii, podobnie jak Rosja. W wyniku trójstronnych rozmów podpisano w 1915 r. traktat w Kiachcie, w którym Mongolia otrzymała autonomię w ramach Republiki Chin.
Kiedy w Rosji trwała wojna domowa, Chiny postanowiły przywrócić stan posiadania z okresu cesarstwa i w 1919 r. zajęli całą Mongolię. W roku następnym do Mongolii wkroczyły oddziały białego generała barona Ungerna von Sternberga, który wygnał Chińczyków, przywrócił władzę Bogdo Chana oraz dokonał rzezi tych wszystkich, których posądzał o probolszewickie sympatie.
W międzyczasie, 25 czerwca 1920 r. powstała Mongolska Partią Ludowa, która potem zmieniła nazwę na Mongolską Partię Ludowo-Rewolucyjną. Początkowo liczyła około 20 członków. Kilku z nich udało się do Rosji i poprosiło o pomoc. Był to pierwszy przypadek tzw. bratniej pomocy. Latem 1921 r. oddziały bolszewickie zdobyły stolicę Mongolii Urgę, schwytały Ungerna i straciły go po pokazowym procesie.
Od samego początku bolszewicy przystąpili do budowy państwa sowieckiego w Mongolii. Tego samego roku stworzyli Związek Rewolucyjnej Młodzieży Mongolskiej organizację znacznie bardziej komunistyczną niż sama partia, która w przyszłości stanie się głównym narzędziem używanym przez Sowietów do eksterminacji wrogów.
